ทึม

๑

น. โรงสำหรับตั้งศพเพื่อประกอบพิธีก่อนเผา เรียกว่า โรงทึม. ๒ ว. ครึ้ม, มัวซัว, เช่น ท้องฟ้าทึม สีทึม ๆ.